گندم مهم ترین گونه زراعی ایران است که در بین ارقام آن تنوع ژنتیکی زیادی از لحاظ مقاومت به شوری وجود دارد. در این پژوهش اثرات شوری )شاهد و 150 میلی مول کلرید سدیم) در رشد و انباشتگی سدیم و پتاسیم در نه رقم و لاین امید بخش با دو رقم زاگرس و تجن مقایسه شده است. گیاهان در محیط کشت آبی با محلول غذایی هوگلند در اتاقک رشد کشت شدند. ارقام رایان و زاگرس و لاین آتیلا/اروند حساس ترین ارقام و لاین ها بودند که در حدود 75 درصد از وزن خشکشان تحت اثر شوری کم شد. در حالیکه رقم میلان و لاین های اوپاتا/بو، پگو/ سری و تن/ پو / سارا مقاوم ترین رقم و لاین ها بودند که در حدود 55 درصد از وزن خشک آنها تحت شوری کم شد. الگوی کاهش سطح برگ در پاسخ به شوری مشابه با وزن خشک بود. رقم میلان و لاین تن/ پو//سارا مقدار سدیم کمتری در گیاه انباشته کردند. هر چند لاین های اوپاتا/بو و پگو/سری سدیم زیادی جذب نموده ولی قسمت اعظم آن را در ریشه نگه داشتند. ارقام و لاین های حساس به شوری مقدار سدیم زیادی در ریشه و بخش هوایی انباشته کردند. کاهش غلظت یون پتاسیم تحت اثر شوری در لاین های اوپاتا/بو و پگو/سری نسبت به سایر ارقام کمتر بود، در حالیکه غلظت یون پتاسیم در ارقام حساس رایان و زاگرس در شرایط بحران شوری به ویژه در بخش هوایی شدیدا کاهش یافت. بر اساس نتایج حاصله لاین های اوپاتا/بو، پگو/سری و رقم میلان مقاومت به شوری بیشتری داشتند. برای تایید نتایج آزمایشات بیشتری در شرایط مزرعه مورد نیاز است.

اثرات چهار سطح شوری (0، 50، 100 و 150 میلی مول کلرید سدیم) در رشد، انباشتگی یونها و جذب ازت سه گونه مرتعی، چچم ریشکدار Lolium multiflorum، چچم پایا L. perenne و فستوک Festuca arundinacea ارزیابی شد. گونه فستوک توانایی قابل توجهی برای پایداری در محیط شور دارد در حالی که کلرید سدیم رشد گونه های چچم را شدیدا کاهش می دهد. میزان یونهای سدیم و کلر در نتیجه شوری در هر دو گونه چچم افزایش یافت ولی چنین افزایش شدیدی در فستوک مشاهده نشد. نسبت K+/Na+ تحت تاثیر شوری در فستوک معمولا بالاتر از یک بود، در حالی که این نسبت در هر دو گونه چچم کمتر از یک شد. میزان ازت کل و نیترات در هر دو گونه چچم تحت اثر شوری کاهش یافت. چنین کاهشی تنها در 150 میلی مول کلرید سدیم در فستوک مشاهده شد.این نتایج نشان می دهد که وازنش یونهای سمی تنش را در فستوک کاهش داده بود در حالی که چنین مکانیسم مقاومتی در گونه های چچم وجود نداشت. توانایی مقاومت به شوری خوبی در فستوک موجود است که می تواند در مدیریت مراتع شور و لب شور استفاده شود.

انباشتگی شبکه انتقال، یکی از مسایل مهم در بهره برداری از سیستم های قدرت تجدید ساختار شده است. امروزه، روش های کارآمد و مناسبی برای مدیریت عادلانه و شفاف در رفع انباشتگی و تخصیص هزینه های آن به مصرف کنندگان مورد نیاز است. در این مقاله روشی جدید برای انجام پخش بار مجدد بین ژنراتورها، که یکی از روشهای متداول مدیریت انباشتگی در بازارهای کوتاه مدت می باشد، ارایه می گردد. روش پیشنهادی جهت رفع انباشتگی، محاسبه هزینه انباشتگی و اختصاص آن به مصرف کنندگان به صورت همزمان، در یک بازار کوتاه مدت مدیریت انتقال به کار گرفته می شود. این روش، متشکل از یک الگوریتم تکراری است که تبادل های دوطرفه بهینه بین ژنراتورهای شرکت کننده در رفع انباشتگی را انتخاب کرده و یکی پس از دیگری جهت کاهش انباشتگی و رفع کامل آن به شبکه اعمال می کند. انتخاب هر تبادل، با استفاده از آنالیز حساسیت از بین همه تبادل های ممکن بین ژانراتورها صورت گرفته و اعمال آن به شبکه، از طریق پخش بار AC انجام می شود. پس از اعمال هر تبادل، ابتدا افزایش هزینه تولید بر مبنای میزان تغییر انباشتگی خطوط بین آنها تقسیم شده و سپس با استفاده از ضرایب عمومی توزیع بار، به مصرف کنندگان اختصاص می یابد. روش پیشنهادی بر روی دو شبکه استاندارد 14 و 118 شینه IEEE پیاده سازی شده و نتایج آن از نظر دقت و سرعت، با دیگر روشهای موجود پخش بار مجدد و تخصیص هزینه انباشتگی مورد مقایسه قرار گرفته است.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

الگوی توزیع یونی در داخل گیاه در سه رقم گندم ایرانی در شرایط تنش شوری در یک آزمایش فاکتوریل که در گلخانه اجرا شد به ارزیابی گذاشته شد. شوری در سه سطح صفر، 2.5 و 5 گرم در لیتر آب آبیاری اجرا شد و ارقام شامل اینیا-66، طبسی و شعله بودند که دو رقم اخیر مقاوم به شوری شناخته می شوند. نتایج نشان داد که شوری محتوای Na+ بوته را بویژه در دوره پر شدن دانه افزایش و محتوای K+ را کاهش می دهد. در خصوص انتقال یون از ریشه به ساقه، مشاهدات مقاومتی از سیستم انتخاب K+ در برابر Na+ نشان نداد. ولی در انتقال از ساقه به برگ ها و بویژه از ساقه به دانه سیستم انتخاب از کارایی بالایی برخوردار بود. در نتیجه با افزایش شوری، نسبت انتقال K+ به برگ و دانه افزایش و نسبت Na+ کاهش یافت. مقایسه سه رقم گندم نشان داد که انتخاب K+ در برابر +Na در انتقال یون از ریشه به ساقه در رقم غیر مقاوم بیشتر بود، ولی این انتخاب در انتقال یون از ساقه به برگ و بویژه دانه در ارقام مقاوم از کارایی بیشتری برخوردار بود. بنا به جمع بندی نتایج، انتخاب K+ دربرابر Na+ در انتقال یون از اندامی به اندام دیگر احتمالا می تواند شاخصی برای مقاومت به شوری بوده و فرایند انتخاب در انتقال یونها از ساقه به برگ و بویژه از ساقه به دانه می تواند بدین منظور مورد توجه قرار گیرد.

زمینه و هدف: مشاهده مقادیر بسیار بالای فریتین در خون بیمارانی که هیچ گونه انباشتگی آهن ندارند معمول نیست. افزایش شدید میزان فریتین سرم ممکن است در بیماران مبتلا به سرطان، بیماری کبدی و یا در جریان بیماری های عفونی دیده شود و یا به صورت یکی از علایم موجود در یک سندرم تظاهر نماید که کلیه این موارد بدون وجود انباشتگی آهن می باشند. همچنین بالا بودن فریتین در این موارد، نشانه عدم وجود کمبود آهن و یا آنمی فقرآهن نبوده و صرفا ناشی از التهاب می باشد.معرفی بیمار: در این مقاله بیمار 5 ساله ای گزارش می شود که بدون سابقه ای از ترانسفوزیون های مکرر و انباشتگی آهن در جریان یک بیماری عفونی حاد ضمن وجود آنمی فقر آهن، مقادیر سرمی بالایی از فریتین را نشان داد که با درمان عفونت به تدریج روند نزولی پیدا نمود.نتیجه گیری: با توجه به روند بیماری زمینه ای و تغییرات فریتین سرم در بیمار و مرور مقالاتی که در این زمینه وجود دارد به نظر می رسد که اندازه گیری میزان فریتین سرم نیز همانند CBC، CRP و ESR می توان به عنوان یک رآکتانت فعال فاز حاد استفاده نمود و بالا بودن آن را نشانه شدت بیماری و کاهش تدریجی آن را علامت سیر بهبود بیماری دانست.